kan tutar beni
b/akamam gözlerine
aþka hudut çizerse bir yürek
gölgeler kara çalar düþlerine
kavramlar kargaþaya dönüþür
gel-gitleri çoðalýr denizlerin
aklým ikiye bölünür
kavala son deliði açan kimdir
ey aþkýn öðrencisi
kan/atlarýn kanýyor
kim daðýnýk býraktý seni
karanlýk gölge býrakmaz demiþtin son gittiðinde
özgür deðildir suyun akýþý
yaðmur bir sokak kýzýdýr artýk
ölüm sömürge kurar gözlerinde
ateþe taparcasýna dualar ederken
yanýk et kokusu kaplar geceyi
ana vurulur can evinden
ellerin zincirlere vurulmuþ bir mahkumdur þimdi
kan senden bulaþýr bana
saatin vurduðu her an ölür
can çekiþir zaman
dünya durdukça baþýn döner durmadan
bu gün hayatta kaldýðýn için
bir çýnar daha dikeceðim
bir þarap daha açacaðým
gidip denizden yeni çýkmýþ kýzýmý öpeceðim alnýndan
tuzla tanýþacak
içine kapanmýþ bulutlar ýslatacak dudaklarýmý
ayyaþlýðým ayýlýyor
yüzüme vurdukça zaman
kendime geliyorum
habersiz çýkardýðýn günün elbiseleri
uçar gider kuþlarýn üzerine
yön bilmez bir yelken olur yüreðimiz
terli bir soluðun dökümünü yapar ömrün
býrak kendini dilin üstüne kurduðun köprüden aþaðý
anýlarýna uyak yapma karanlýðý
Ýsa Ýnan
altý temmuz iki bin on
þimdi baðrýna bastýðýn yerlerde cehennem ateþi yanýyor sensizlikten...