evrenin mavisine düþen bir kara sevda
nisyanýn eteklerinde þimdi
bir ikindi vakti
derin satýrlarla avunurken
ruhumun terkilerine titrek parmaklarým deðecek
büyüyorum dua dua
düþ salýncaðýnýn zincirleri kýrýlýyorken
rüzgarýn saçlarýna dolanýyor ruhum
beyaz bir isyan bu
sürüklüyor beni uzak diyarlara
kayboluyorum
nefes alamýyor aþk..
iç savaþýn girdabýnda soluksuz dönerken
sensizliðim kime sarýlacaksa
içimde ki
donuk suskunluk taþar
yankýlanýr enkaz yaðmacým
her biri ayrý bir giz
örtüyorum
özlemlerimi
boyutlarý olaðan sayarak
düþeceðim
mavi uçurtmalarýn peþine
daha çocukluðum uðurlanacak tepelerden
nabzým karýþmýyor sesime
yaðmurla gözlerim sývanmadan
........