Aðýr günün kurnaz gözlerine haklanmýþ çýðlýktým
Ellerimde baðýþlanmayý bekleyen ölümler
Hazin parçalarda nasýlda güzelsiniz
Gözyaþlarýnýzda yaþamaya giden þarkýlar gibi
Çelme atýyorum yüreðinizin yumruklarýna
Yýldýzlara bakarak yürüyorum karanlýðý
Yolculuðun bu ilk saatlerinde.
Kendimi güneþli ocaklara serip kýzartýyorum
Sonra uyanýyorum bendeki uzaklýða
Rastgele bir denizde yüzüme aydýnlýðý vuruyor sabahýn
Sessizce akýyorum
Ruhuma dolaþan kan Revanlarda
Ben yine ölümü düþünüyorum
Ömründen kalan kalabalýðý karýþtýrarak hayata
Bilerek soðuyorum
Gün çekiliyor suya
Þehirler üzerimde buz yýðýný
Acýya ayarlanmýþ merdivenlerin ikici basamaðýnda dövüþürken
Dýþarýdaki rüzgarla kavgadayým
Bakarsanýz pencerelerden erken gitmelerime
Görürsünüz bana ölünmeyeceðini
Görürsünüz hiç ölünemeyeceðini…
Sýrtýnýzýn duvarlarýnda þakaya gelmez yaþamýnýz vardýr
Gelirsiniz
Kalýrsýnýz
Gülersiniz
Ve sonra
Göçersiniz
O yüzden tanýmazsýnýz beni
Kuþlar gibi topraðýn üzerine dizilmiþimdir
Hasret saðdýkça beyazý
Daha çok seversiniz yalnýzlýðýn ten kokusunu
Ama bilirsiniz rüzgar salladýkça
Daha az…
O yüzden ekmeði sever gibi tuzuna banýp yiyorsunuz beni
Ki,
karanlýklarda yuvarlak yüzlü uzun bir kadýn uyuyor
Derin uykularýnýzdan hýzla ilerlemekte
Görüyorsunuz.