Güneş'in Rotasını İzleyen 'Umut' ...

Ýncindikçe, yabancý kaldýk yarýnlarýmýza
Güvercin tedirginliðinde kanat açtýk hayatýmýza
Sonra kapattýk tüm kapýlarýmýzý
(Güvenemedik insanlýðýmýza)
Kollarýmýzý kenetleyerek zincirledik yaþamlarýmýzý...



Boþ odamýzý süsleyemedik hatýralarýmýzla
Sýrt çevirdik, bir anlýk yaþanan mutluluklara
(Oysa hiç bitmeyecek bir ’sevgi’ydi isteðimiz)
Karþýdaki adalarýn ýssýzlýðýyla özdeþtiniz
Birilerin geçmesini ve kurtarmasýný beklediniz...



Gecenin karanlýðý basýnca, ürkek geçti rüyalarýnýz
Gözyaþlarýnýzý ayýþýðýnýn parýltýsýna ortak ettiniz
Bir ses, bir dokunuþ, bir tanýdýk yüz aradýnýz
(Halbuki kendimizden baþka kimse yoktu evrende)
Düþlerin ötesinde bir yer hayal ettiniz...



Özlemlerin, ayrýlýklarýn son iç çekiþi; yerini "sabýr"a býraktý
Zaman geldiðinde, uzaklardan bir gemi limanýnýza yanaþtý
Ýçeri adým attýðýnýzda, güvertede kimsecikler yoktu
(Onlar, beklentilerin karþýlýðýný almýþlardý)
Dümene koþtuðunuzda, Güneþ’in rotasýný izleyen: ’Umut’ vardý...


Sosyal Medyada Paylaşın: