Ve
Bilmiyorsun...
Aþkýn ile ey yâr, baðrýmý kül kül,
Yakýyorum amma, bilmiyorsun ki…
Gözlerimden imdat çaðrýmý sel sel,
Döküyorum amma, silmiyorsun ki…
Yokluðun baðrýmda, bir derin yara,
Sensiz gündüzlerim, geceden kara.
Bitmeyen yollara, günde bin kere,
Bakýyorum amma, gelmiyorsun ki…
Bil ki yalnýz sensin, derdime derman,
Kerem et dünyamý, eyleme viran.
Sevgilim ol diye, boynumu her an,
Büküyorum amma, olmuyorsun ki…
Bir tatlý bakýþla, girdin ömrüme,
En güzel yýllarým, gidiyor güme.
O güzel gönlünü, mahzun gönlüme,
Çekiyorum amma, salmýyorsun ki…
Aratýr hasretim, kýzgýn çölleri,
Arza yetmez dilim, mahzun hâlleri.
Muhabbet baðýna, gonca gülleri,
Dikiyorum amma, yolmuyorsun ki…
Çatmýþým belli ki, nazýn hasýna,
Düþmüþüm yangýnýn, tam ortasýna.
Aþk çeþmesi gibi, gönül tasýna,
Akýyorum amma, dolmuyorsun ki…
Sardý tüm ruhumu, ayrýlýk yasý,
Korkarým hicrandýr, bunun arkasý.
Gönül tezgahýmda, vuslat hýrkasý,
Dokuyorum amma, almýyorsun ki…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.