Esir…

Ýmkânsýz bir aþkýn esiri oldum,
Kederden kedere aðlar giderim…
Hasret çeke çeke sarardým soldum,
Gözlerimden dere çaðlar giderim…

Yorgun düþtüm koþa koþa peþinden,
Kavruldum firkatin kor ateþinden.
Muhabbet umduðum gönül düþünden,
Yalnýz yara-bere saðlar giderim…

Ne olur gelseydi salýnýp þöyle,
Þu mahzun gönlüme hazla neþ’eyle.
Kim bilir belki de günbegün böyle,
Baðrýmý boþ yere daðlar giderim…

Anlamak zor aþkýn dertten farkýný,
Bin hüsran doldurur gönül arkýný.
Yýllardýr sabýrla ümit çarkýný,
Günde beþ-on kere yaðlar giderim…

Yaksa da bin yara garip yüreði,
Taþýr aþký hâlâ mecal direði.
Rabbimin nimeti inanç gereði,
Vuslatý kadere baðlar giderim…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…