Ve
Met-cezir…
Ömür denen demi, yaþar gideriz,
Kâh rezil mi rezil, kâh vezir gibi…
Sevinci-matemi, aþar gideriz,
Beþikten-mezara, yol kazýr gibi…
Baþtan savmaz derdi, hiçbir teminat,
Gün olur kýrýlýr, kulda kol-kanat.
Lakin çok geçmeden, feleðe inat,
Yetiþir umutlar, bir Hýzýr gibi…
Ne kadar mesele varsa cihanda,
Sual var hepsinden bu imtihanda.
Zuhur eder hüzün ummadýk anda,
Sanki bir siperde, hep hazýr gibi…
El ele dolaþýr, kamla-zafiyet,
Elemden kimseye, yok muafiyet.
Rabbimin nimeti, saðlýk-afiyet,
Bahtýn dilediði bir özür gibi…
Kaderde yazýlan, gelirmiþ baþa,
Bakmadan feryada, figana, yaþa.
Bazen gülen yüzler, süs olur düþe,
Felekten saklanmýþ bir huzur gibi…
Aþýnca takatý, ýstýrap-çile,
Kararýr ufuklar, bin yeis ile.
Biçare yürekler, dalar meçhule,
Ölümü dört gözle muntazýr gibi…
Dünya her meyvesi olan bir diyar,
Ýnsan, bir gün üzgün bir gün bahtiyar.
Hissiyat ibresi tutmaz bir ayar,
Bir iner bir çýkar… met-cezir gibi…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.