Evren Çiçeği

Evren Çiçeði

yaþamanýn kendisi boþ iþlerle uðraþmaktý
boþ iþlerle uðraþmaksa yaþamak
aðaçlarýn ne zaman büyüyeceðini düþünmek
çýrpýnýþýný bir balýðýn
kalbimdeki yaranýn kovuðuna
inci mercan dizeler yollamak
karanlýðýn ev sahipliði yaptýðý
kasvetli kuþkularýma

yalnýz kalýnca senden korkuyorum
seninle olunca yalnýz kalmaktan
gölgeleriyle oynayan çocuklar gibi...
sesin arýya gitmesin diye susuyorum
en çok sen baðýrýyorsun bu suskunluðuma
senin için sustuðumu bilmiyorsun
evren çiçeðim
iþi gücü býrakýp çocukluðuma küsüyorum
çocukluðumu da býrakýp
ardýnsýra dizili
koyu sarý þapþalý aðaçlarý
týð gibi saplýyorum gözlerime
seni böylesine yalnýzca
ben uðurlamak istiyorum
kanýmýn renginde açsýn bahar
evren çiçeðim
evrenden öte büyüyorsun gözümde
kirpiklerinin ucuna acýkýnca yalnýzlýðým


bir þarkýnýn korunaðýnda
þiirler biriktiriyorum benden ve senden sonraya
zaman
ikindi balkonunda çaylar içsin bizim için
kitaplar okusun
aþký düþünsün
dudak bükmesin ölümle sonlanmayanýmýza
evren çiçeðim
zamaný yalnýz býrakýyorum
zamanýn dýþýndayým
sesin arýya gitmesin diye susuyorum
en çok sen baðýrýyorsun bu suskunluðuma
senin için sustuðumu bilmiyorsun...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: