Günlerin aydýn olmadýðý bir sabaha daha Günaydýn avuntularý yüklüyor kelimeler. Ellerimde boþluklar, dudaðýmda hiç konuþmadýðým susuþlar, Kimsesiz sokaklara kalabalýk adýmlar atýyorum.
Biriktirip harcayamadýðým akla zarar, yüreðe azap yalnýzlýðým omuzlarýmda. O ve ben diye kurulan tüm cümleleri ‘’biz ‘’le takas etme düþüme düþüyor Tokat gibi bir tek ben i barýndýran gölgem. Artýk filmler bile ayrýlýþlarýn ýssýzlýðýyla biterken Alnýmdaki gri yazgý hangi pembe sonun beklentisinde?
O hep tekil þahýs sevdasýyla vedalara umarsýz Kadermiþ kýsmetmiþ mutlu sonlar Hiç yaþamadýðým o kadere emanet tüm sitemlerim. Ben hep ‘’biz’’ kokan aþkým la kavuþmalara inançsýz!! Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.