Ve
O Resim…
Bir resmin var ya hani, bende gülerek bakan,
Önceki gün elime, yine o resim geldi…
Durdu sanki bir anda, damarýmda akan kan,
Bilemezsin, seni yar, nice göresim geldi…
Gül cemalin aklýmdan, çýkmýyor bir saniye,
Her gün volkan düþüyor, bu beden-i faniye.
O güzel gözlerini, belki görürüm diye,
Bir kuþ olup uçarak, ufka eresim geldi…
Þarkýmýzý söyledim, gariplik lehçesinden,
Hatýraný yâd ettim, çýkarýp bohçasýndan.
Lütfûna ermek için, muhabbet bahçesinden,
Senin için rengarenk, güller deresim geldi…
Görebilseydim eðer, seni sadece bir an,
Hayat bulurdu hemen, inan ki kalb-i viran.
Bir nefes bile olsa, vuslat etseydi bu can,
Gözlerimi kýrpmadan, derhal veresim geldi…
Yetmez mi, çektiklerim, ayrýlýðýn elinden,
Gide gide yoruldum, yýllardýr gam yolundan.
Tutup kurtarmak için, aþký hicran selinden,
Çaðladýðý daðlara, aðlar geresim geldi…
Niye bilmem sevdalar, hep eleme varýyor,
Sevenler sevdiðine, nafile yalvarýyor.
Sanki hasret seveni, köþe-bucak arýyor,
Can havliyle sarýlýp, yere seresim geldi…
Bir tarafta, gözlerin, zincir-i aþka vuran,
Bir tarafta, özlemim, gece gündüz kavuran…
Seni benden alýp da, yad ellere savuran,
Karalarýn karasý, bahtý yeresim geldi…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.