Ve
“Deli”
Ehil sanýp güvendik, yýllar yýlý câhile,
Yurda huzur yayacak, eli bulamadýk ki…
Bin bir derdin altýnda, inleriz ah-vah ile,
Dinlerken haz duyacak, teli bulamadýk ki…
Nefsine yenik düþen, köþe baþýný tutar,
Her fýrsatta deveyi, hamutu ile yutar.
En namuslusu bile, birkaç damla su tutar,
Þer kaþýný oyacak, seli bulamadýk ki…
Öldürdü liyâkâti, her sahada hâl-hatýr,
Haddini bilmeyenler, anamýzý aðlatýr.
Bir þey desen, karþýlýk; kýrk katýrla kýrk satýr,
Yanlýþýndan cayacak, veli bulamadýk ki…
Durmadan çalýþsak da, ne uzar ne kýsalýr,
Çünkü aslan payýný, kurnaz tilkiler alýr.
Garibanýn tanesi, sapýn altýnda kalýr,
Sapý ayrý koyacak, yeli bulamadýk ki…
Kandýk her seferinde, güzel nutuk atana,
Boþalttýk keseleri, bize umut satana.
Yaðmur umduklarýmýz, taþ yaðdýrdý vatana,
Yaþamaya doyacak, eli bulamadýk ki…
Kemirdi sinsi sinsi, menfaat böcekleri,
Kýrýldý birer birer, tüm edep direkleri.
Gam çekmekten yorulmuþ, yaralý yürekleri,
Kutsal bir yük sayacak, beli bulamadýk ki…
Doyurmuyor gözleri, dünyanýn malý-mülkü,
Oyu aldýktan sonra, düþünmez kimse halký.
Bilmem… zamâne aklý, böyle çalýþýr belki,
Dünya fani diyecek, “deli” bulamadýk ki…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.