Hava aðýr gümüþ tozlar yaðýyor üstümüze
soluk alamasakda
hala içimizde o beyaz alevin güzarý
yüzümüzü buðuyla kaplayan
sis ormanlarýnýn içinde
tekli hücrelerde kaldýk
doðmamýþ bir günün önündeyim hala
ne denli gururla susuyor beyaz karanlýk bilemezsin
özgürlüðümüz yalnýzlýðýmýzýn duvarý mýdýr
oysa rüzgar bizi getirecek gecenin sonunda
içimizdeki aþka
ayrýlýðý belirginleþtiren eski bir sahaf
izdüþümüzü kuruyor yine
çýrpýnýþlarýmýza perde örtüyor sýradanlýk
kirpiklerimin taþýdýðý kördüðümleri
parýltýyla kurutacak vazgeçiþler
ellerim sana düþ kadar yakýn
en iyi dokumacýlar maviyle siyahý örerken
hasretin soluðu morla kesiliyor
iðne uçlarýndan hisler kopararak
göçmen kuþlarýn yollarýna
ilmek atýyor içimdeki sevdayý
ey gökyüzü bir gün kanatlanýrsam
kurduðum bütün yarýnlarýn öznesi
hangi tebessüme yakýþýr
yine bu güz ormanlarýndan
siyah entariler bürünecek
kalbimin simasýna
arzý titret Ya rab,
nurundan beyazlar utansýn
........