Dün yüzleþtim, daha dün. Sanýldýðý gibi soðuk deðildi yüzü; Ama ensemde hissedince, Yine de korktum, Çok sýcaktý nefesi çünkü ölümün!
Tehlike çalýyordu çan gibi, Soðuk soðuk, uzun uzun, Kornasý bir canavar kamyonun. Attý bende bet beniz, Asýldý yüz. Korktu ki benim kadar, Bu sesten, Dona kaldý yörüngesinde dünya. Baþladý yerine baþým fýr dönmeye. Durdu ilerleyen zaman, Döndü ters yüz, Geri geri iþledi mazimde zaman: Ýlkin kýrk - elli yaþlarýndaydý, Ýri mi iri, diri mi diri, Orta yaþtaki dünyaya tutkun bedenim. Koþtuðu gibi baþýma, Çaðýranlarýn cankurtaran, Koþtu para bul peþinde durmadan… Ne yapsam etmedi kâr, Ta, fren sesine karýþýna kadar, Kâr etmedi haykýrýþlar!
Dayanamazdý kan görmeye, Yine dayanamadý yüreðim, Kim dayanabilirdi ki onca kan kaybýna… Canlanývermiþti hayalperest, günahkâr gençliðim; Baygýndý ruhum, Ruhum gibi bedenim de baygýndý, Ta gençliðinde bir kadýna. Yanýmdan geçti o kadýn da, Geçti kadýn gibi günahkâr gençliðim. Durduramadým kadýnýn yanýnda, Geçti ikisi de çaresiz, Geçtiler salýna salýna!
Beyaz kanatlý melekler sandým, Baþýma toplanan hemþireleri, doktorlarý... Binmek üzereydim dört ayaklýnýn dalýna! Kimliðini arayan çocukluðum, Kir pas içinde yalana yalana, Top oynarken çýkýverdi karþýma. Koþtu çaresiz bir oyana, bir bu yana… Yetmedi zavallýnýn gücü, Yetmedi beni dünyada biraz daha oyalamaya. Avutmak için baþlayýnca yalana; Aðlayýverdi hayal perdesinde, Bu kez de korunmaya muhtaç bebekliðim!
Deðildim o yaþta yetim ve öksüz. Canlanýverdi özlediðim yüz, Rahmetlik annem. Korumak için bebeðini, Dönmüþtü ahretten! Biri Allah katýnda aziz, Diðeri ölümün karþýsýnda, Bu bebek gibi aciz, Sarýlýp yattýlar uzunca bir süre, Çýrýlçýplak ve sessiz!
Korkmadým Allah’ým, Hiç bu seferki kadar! Fark ettim bu kez iþ ciddi. Avucumdan, Bahþettiðin bu ömür, Saniyeler içinde kayar. Ne hesaba gelir oysa hatalarým, Ne kitaba sýðar günahlarým! Yüzleþirken kendimle, Kýrýlýverdi elli yýldýr elimde, Hiç görmediðim kirli bir þiþe. Çýktý içinden koca bir öküz. Þaþýrdým, bu ben miyim diye! Gurur ve kibirle þiþe þiþe, Geçmiþ meðer bu koca ömür, Yaramamýþ bir iþe!
Sonum benzemesin masaldaki kurbaðaya, Ýzin ver de Allah’ým! Abdest alayým, namaz kýlayým; Müminlerin yanýnda saf tutayým, Yolunda yürüyeyim aðlaya aðlaya! Ýzin ver de, Biraz küçüleyim, biraz ufalayým. Bebek gibi tertemiz olayým, Mezarýma rahat rahat sýðayým!
Dün yüzleþtim, daha dün. Sanýldýðý gibi soðuk deðildi yüzü; Ama ensemde hissedince; Yine de korktum, Çok sýcaktý nefesi çünkü ölümün!
Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.