Kalbimde kýzýl bir sabahýn nakaratý
titretiyor gözlerimde her günün þafak tortusunu
ýþýk huzmelerinin sýð topraklarýnda
inþa ediliyorken gölgelerin boyutsuz kuleleri
savaþtým
yýkýldý gökyüzüne tuzak suretler
leyli bir sýzýnýn ardýndan tutunup gitti
ayaklanýnca gözyaþý masumluðu
kaybolmuþ bir þehre dönüþtü ellerim
çiziyorum halen
hayata yüzünü
ama duvarlara bürünür
ki.. muhakkak ölümü unutulmuþ yaþam
bir adým kala
ruhuma uçurum sunan duvarlar
üç beþ yaðmur sonrasý gri kül gibi
siliniyorlar
anýmsamýyorlar
karanlýk çökünce sular eskir diye
sen diye yazdýðým saðanak sýzýlarým
nefesimden arta kalanlardý
sen anla
müebbetim beni
and içtim
gözlerinin seher sesiyle öleceðim
........