Ýlkbahar gelince yeþiller giyer;
Cennet esvabýný bulur Alaca…
Doðasý, havasý cihana deðer
Gönlümde kor gibi kalýr Alaca...
Aþýna, suyuna doyamadým ki;
Yerine hiçbir þey koyamadým ki.
Çeyrek asýr oldu, sayamadým ki;
Elbet kýymetimi bilir Alaca...
Irmaðýn coþkundur, daðlarýn güzel;
Ruhumda kurduðun baðlarýn güzel;
Seninle yaþanan çaðlarýn güzel;
Görenin aklýný alýr Alaca...
Gezdim köylerini, tek tek dolaþtým;
Nice gizli hazineye ulaþtým…
Hasretinle doldum, aþkýnla taþtým.
Her yerin aklýma gelir Alaca…
Hüseyinâbat’týr geçmiþte adýn;
Buðday, pancar, nohut, tarýmla yâdýn;
Koçhisar bitince þekerdir tadýn;
Artacak halkýmda gelir Alaca…
Tarihten özge bir meþale yanan,
Hititler’den Osmanlý’ya uzanan;
Ýlim ile uygarlýða uyanan;
Bir destansý þiir olur Alaca!
Camisinde okunurken ezanlar;
Cem evinde zikre baþlar tüm Can’lar;
Hasret türküleri yakar ozanlar;
Dinledikçe hep irkilir Alaca!
Birgün beni özler misin; ne dersin?
Semtine uðrayan dostluða ersin...
Benden iyisini sizlere versin;
Cemal hasretinden ölür Alaca!
Þiiri güzel sesi ve güzel yorumuyla seslendiren Halil GÜLÞEN Hocama çok teþekkür ederim.
24/06/2010
Cemalettin GÜRPINAR