Aynı Denizin Kıyısı
Avucumda yokluðundan kalanlar,
Yüreðimde varlýðýnla kavrulanlar
Ve önümde ucu görünmeyen bir derya...
Keþkelere demir atmýþ bir vapurda
En acý keþkemden kaçýþtaydým dün.
Martýlara imrendim o mavi dünyada.
Çýðlýklarýn en tizi,beyazlarýn en safý onlarla...
Kaçmak istediklerinde süzülebilecekleri bir gökyüzü,
Þefkat istediklerinde sýðýnabilecekleri bir deniz...
Bense her kaçýþta,varmaktayým sana.
Kaçýþlarýmýn sebebiyken,
Sýðýnaklarýmýn temeli oluyorsun her defasýnda.
Denizin köpüren halini sordum kendime dün.
Öfke miydi,kibir miydi,ayarsýz bir neþe miydi sebebi...
Her ne olursa olsun,alýp götürür müydü her zerre hüznü?
Dalgalara emanet etsem seni,nefes almak mümkün olur mu ki...
Kaybolur musun mavilerde,o martý kadar özgür olur muyum ben de?
Nasýl kaçýlýr ki gerçekten,nasýl kurtulurum bu hüzünden...
Dalgalarýn da varacaðý yer ayný denizin kýyýsýyken.
Meltem Çalýþkan
16.06.2010
15:46
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.