uzak mevsimlerde kayýp iki nefesle
bugün yeryüzüne
solgun vedalar saçýyorsun gülistan
ahlarýna sirenler çekilmiþ
yitik yürekler gibisin
çaresizliðin ýþýðý dudak uçlarýnda kývrýlýrken
duyularýna sýðýnmýþ dalgalý orman
öpüp iklimleri
sök yerinden kalbini
at..
boynunda bir erzak boyu göçebe bahar iliþtir
geçimsiz yollarýn
gölgesinde salýnýrken ayaklanmalar
týrman bulutlarýn merdiveninden
bir beyitin son dizesine tutunmanýn tam sýrasý
yapraðýnda örülmüþ kýskaçlarla
harmanla harfleri
kýrýk düþlerine serpiþtir
yeni ay doðrulayacak gülistan
fevkaladeliðin çemberini
tutuþunca ucundan þaþkýn hayat
avuçlarýn sevdalanacak kýmýltýlý
dolanacak bütün karanfillerine
hasrete adanmýþ vuslatýn kokusu
........