hayat
yenik bir sonla aralanýyorken
kayýp aþklarýn üþüyen tünelinde yüzüm
kimliksiz bir poyrazdýn ebruli
donmuþtu dudaklarýndaki efsun
silkelenmiþ ayazla
kalbinin yollarýnda
titreyen gölge motifleri
gözlerinin deryasýnda soluklanýyordu
ben sarýlmýþtým mor gülüþlü dileklere
isterdim güneþle uyanmayý
gecenin karasýndan
sabah yýldýzýnýn altýn saçlarýnda
yarým býrakýlmýþ yalnýzlýðý
susturmak zamanýn örgüsünde
oysa ki
ruhumda kaybettiðim
hangi mevsimse yüzün
çizilen anlamlar
esmer günlerin kapýsýnda rüzgarla kapýþýyor
açýlýnca
saçýlacak ufuðun ardýndan
sýr tutan yaðmurlarýn sardunyalarý
........