ıslanan acıların ezber yalnızlığı

bugün
gözleri ateþ püsküren sarýlmalara sonlarý hazýrladým
yabancý bir gülüþün baharýyla esiyorum teninize...
bugün
saçlarýný uçuran bir kadýnýn þarkýsýnda
sadece kendinizi öldüreceksiniz
güneþ süzülürken yanýma ilk öpücüðünü kondursun
ki,
þehrin göbeðinde zamaný boðmak çýðlýklarla
neye yarar ki
zaten geçmiþ bir uçurumdu
yenidenlikler








ne tuhaf
idama giderken ellerimde uykular suskun birer mavi
yol aðzýnda geceden gözleriniz simsiyah
sanýrsýnýz sabaha býraktýðýnýz kurþunlarda haykýrýþýnýz yok
kuþ sesleri günah taþýmayacak kanatýlmýþ çiçeklere
o halde
çocuk bulutlu özlemlere düþen size veda
düþe veda






arsýzlýðýn çoðalan son demi yorgunluðuma
zikir umutlarýn ruhunu giyinirken yüzüm
ne çabuk izlerinizde saatleri dondurdunuz
ve yurt edindiniz sallanan boþluða
sessizce içip aydýnlýðý an’lardan
sancýlý yaðmurlarý cam’a dayadýnýz
renginize bastýðýmdan beri baþýnýz dinlendi omuzumda
düþtüm
kývrýlmýþ parmak uçlarýnýzdan gitmelere
salýn soðuk sulara gövdemi







ölüme içime baðýran sokaklarla giriyoruz
kaç kayboluþtan geçerken duvarlar yanký sesime
vakit
ýslanan acýlarýn ezber yalnýzlýðý
þimþekler gibi çakýn iþlenen gölgelere
ki
karanlýða kan çizmek neye yarar ki
zaten parçalanmýþ birer masaldý zaman
herþey kýnýnda tek baþýna
herþey vurulan yokuþlarda sahte bir güzellik






ýraða býrakýyorum bu talan yükleri
þu sýra sinsi nabýzlarda kimse deðilim
ahh...
öyle kötüyüm ki dokunamazsýnýz kimsesizliðime
ýþýklý kýyýlardan dalgalar erken iner kuytulara
eskiyen bir rüzgar kalýrsýnýz kalbimde






Sosyal Medyada Paylaşın: