gözlerinde susarken yangýnlarým
gün saçlarýnda aðaran geceye bilenir aynalarým...
suçüstü yattýðým vakitlerde alnýný karýþlarken serinlik
peþinden acýya ayarlandý uzak türküler
çaðlayan aðacýn dalýndan düþerken gölgene
ne çok kadýndým
ne çok deniz
yalnýzlýðýna
ki
cilvesi yüzüne vuran harmaným hayaline
aklýnda daðýlýrým
kýyýlara vurmaz
bedenim
gök susarken özlemlerine
gürültülü inançlarýna seni yaðacaðým
toprakla oynaþýrken sabah tozlarýyla beni uyandýrma güneþ
ilkin gülüþlerimi topla karanlýktan
hýzla dolsun seviþmeler terkedilmiþ kan çýðlýða
topuklarýmdan sýzmasýn gitmeler
her köþede özlü çamurum
tenimden sýyrýlan aðýtlarda parçalanýrken takvimler
taþlar kadar soðuk odam ve
ateþim yoksul
aya bakan pencerelerden uzaklaþsýn dualar
uçurtmama takýlan sevdanla kaç düþlere irkileceðim
yaþýma gelmeden bozup tövbelerimi dilimin imbiðinden
eteðimden mýsra mýsra dökülsün siyahlar
çocuk sevinci bir sabrýn þarkýsýyla gövdende dinleneceðim
yine bahardýr deyip
buz söylentilerin ötesine umudu kurup
taze taze soluyacaðým var gücümle coþkularýný
çözülsün yorgunluðun yüklü izleri gecenin mor aralýklarýndan
göçebe döþeli saatlere kamburlaþan ölü kuþlar
size masum yer edinsin su altýnda direnmelerim
ayakaltýndan kalksýn gözyaþlarý
dargýn çiçekler sulansýn ak ellerle
yeryüzüne çoðalacaðým
içimde sevgilim
sevgilim...
ahh...
nicedir beklemiþtim bu kara bulutlarda gizini
dünü gün yaptýðým kandil ýþýklarýnda
seni tanýyorum yaþam
söndürsün elindeki hüznü rüzgarlarým
ses olacaðým evvelsiz gecikmelere
öldür ayaz salýlarý kalbim
cinayet iþlesin ruhum
yeniden...
yeniden doðacaðým