döküldü baharýn þemsiyesinden eteklerime
hazan yaðmurlarýn
sarý saçlarýný ördüðüm güneþin gamzeli yüzünden
topluyorum hasatsýz gözlerini boþ ambarýma
geçtiðim yollarda ayak izlerime kýlavuz olsun
ektin dünyanýn taraðýndan
yüreðime alev topunu
ýrmaklarý kurudu derelerimin
sarý baþaklar boy verdi bozkýrlarýmda
ben hala topraðý eþelerim
köklerime tutunarak
/nemasý eksik bu diyetin
hala faizlerinde cebelleþirim/
yaz bulutu vurunca yürek çeperime
anaç topraðýn çatlamýþ zulasýndan
karanfil kokulu saçlarýn gelir aklýma
bir damlaya muhtaç çocukluðum
sokulur koynuma
ve
birde senin hasretin
ecel koklamýþ gibi
titrer bedenim
kader sayfasýnýn her yapraðýný yakýyorum
çaresizliðimle...
k/öze düþen kar tanelerini gördüðümde
teneþire deðiyor bedenim
ruhumu topluyorum fanusuma
belki bir gün
vereceðim ellerine
belki…
Nuh’a kavil eylemiþken kes uçurtmasýný firakýn
kýr týrpanasýný mevsimin hep baharda kalsýn
- okyanuslar örtün sevdamýn üstüne
ne tufan vursun/ nede korsan çalsýn-
göçmen kuþun kanat çýrpýþýnda götürüyorum yürek sýzýlarýný
bir tarafý delik hep testinin sýzdýrýr içten içe
yama tutmaz ki bu acýlar
nikâh kýymýþ ay feneri gibi yakar
yaren olduðum
vehim sancýlar ...