uzun zamandýr hastayým sevgili! ayrýlmaz ikili oldular yüzümle “küçük ellerim” sen fermanlar yazarken acýmasýz cellat gibi yürek kaleminde ben bir esirenin mahcubiyetinde gözlerim yokluðuna asýlý kalýr her saniye bir ömür gider sensizliðin
…ve ben; asil bir adamý, yüreðimle sevdim!
ne sitem, ne de; kahýr yüklüðüm sana suskunluðum, çoðalýrken hazan yapraðýnda gömdüm ruhumu hasta kalbime belki çýkarsa bahara sarý laleler ekeceðim bahçeme Þehri-lale yeþersin yüreðinde
//“insan, sevdiðine kýyamaz derdin” ben sana hiç kýymadým ki…//
sevdanýn “kýskanç” makasý mý vurdu boynumuza? masum kirpiðim dar aðacýnda sallanan nasýl bir alýn yazýsýna teslim ettin o yüce aþkýmýzý
keþke… deðseydi Musa’nýn asasý boynuma sen, gözlerimi firavunun ellerine verdin
hiç bu kadar siyah olmadý acý sol yanýma kar yaðdýrýr geceler belki de sen çok mutlusundur diye avutuyorum yýldýzlarý zamanýn geçmiþ izinde
yaralý serçe gibi düþtüm þehriyarýn dizlerine eski paspas gibi sevgim ayaklar altýnda taþ kesilmiþ duygular çözülürken kayalýklardan
koptum hayatýn bel kemiðinden
yorgunum! yorgunum Þehriyar her zerrem infilakta içimdeki aforizma kendi sin’ini yakan sakýn dokunma
yüreðimdeki aðrý, sensizliðin ritim bozukluðunda kýrk merdiven aþaðý iniyor düþlerim ýlýk muson yaðmurlarý dalga dalga vururken o çok sevdiðin gamzelerime erken kýrýlýyor fay hattý bir koya düþüyor anýlar iþte orada doluyor ömür helal et hakkýný Þehriyar…
Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.