BETON KAVAKLARI -tekrar

Önümüzdeki günlerde, okullarýndan, yýlsonu karnelerini alacak öðrencilere ithâfen:

Beton üstünde yatar, kesilen onbeþ kavak!
Onlar için yaþamak; son çâre; eþkin atmak.
Dil anlatamaz ancak, gayretli hayatlarý,
Sakýn sanman dilsizler, biri anlar O’nlarý...

Düzgünce kesiverdi, iki ucdan, testere,
Ýndiler dikildiði, kendine gölgeliðe,
Caný yandý, uzandý, yine kesmedi ümit,
Kalbi, dosdoðru görüp; sevgi ile baðlandý...

Bir beton yolda yatar, yan-yana onbeþ parça,
‘Biz, ölmedik’ diyorlar... dilleri; param-parça!
Ýntihar’ düþünenler; bizleri örnek alsýn,
Bizler hayata baðlý, bakar körler! Utansýn!..

Bu hâlimize raðmen, pekdeðer yaþamaya,
Biraz geçmiþi düþün, hayat; gerekli, sana.
Her hâline râzý gel, verilene isyan; ne?!
Sakýn yokluða kanma, belki de sað cebinde!

Kadir Yeter. TRABZON.

*KTÜ Orman Fakültesi binâsý yanýnda kesilmiþ yatan 15 adet kavak aðacý kütüklerinin tamâmýnda, yemyeþil eþkinler ve yapraklar açmýþ olduðunu gördüm...
Gazete haberlerinde; Ýnsanlarýn Özellikle, genç kýzlarýmýz intihar ettiklerini hatýrlayarak, bu manzaranýn görülmesi gereken bir ibret olduðunu, hayattan ümîdini kesenlere çok iyi örnek olacaðýný düþünerek, bu þiirime konu ettim.
Ýntiharý düþünenlere son sözüm: Beden engelli bir insanla dostluk kurun. O`nlarla, yaþama sevincini, yeniden keþfedin.

Sitemizde Ýlk yayýný: 10.6.2009
www.edebiyatdefteri.com/siir/242810/beton-kavaklari



Sosyal Medyada Paylaşın: