Dedem ölürken elleri nasýrlýydý
Avucunda kalan yetmiþ beþ yýllýk tohumlarýydý
Yiðitdi !
Azrail bile aðladý canýný alýrken...
Kimsesiz bir çocuk gibi sokak ortasýndaydým
Diz çökmüþtüm , baþým dimdikti !
Hayýr , asla !..
Aðlayan ben deðildim ! onlardý...
Derin uykudan uyanmýþtý her þey
Siz hiç aralýksýz yaðmur yaðdýðýna þahit oldunuz mu ?
Çocuklarýn oyun oynamaktan vazgeçtiklerini ?
Peki !
Siz hiç hayata ellerinizle meydan okudunuz mu ?
Elbette... suçlu kader deðildi !
Güvendi , sadece adil olmaktý
Dedemdi ! yüreði tekmelenmiþti
Yarasýndan sevgi kanýyordu...
Sadece elleri nasýrlýydý iþte !
Hayattý !..
Dedemin anlattýðý kadar da güzel deðildi !
Þimdilerde ...
Bölüþülemeyen bir yasýn kalbindeyim
Kimsesizim...
Sakýn !
Hiç kimse bana ; bu hayatýn güzel bir yer olduðunu söylemesin ?
Ve korkun artýk benden
Dedemin yüreðindeyim ellerim nasýrlý...