Her yaðmur tanesinde üþüyorum kimsesizliðimin umuduna sevgiler daðýtýyorum Tomurcuk içinde saklý kalan bilinmeyen gizemlere armaðan ediyorum tüm çiçekleri Durgunluðun içinde kaybediyorum benliðimi ve hiç kimseye söyleyemiyorum derdimi Her bahar yeni bir yaþam penceresini hayal ederken yýldýzlarý düþlüyorum güneþe raðmen...
" Ve ýlýk bir tebessüm gibi rüzgar geçerken çehremden, güzelliðini hayal ediyorum þekilsiz kadere inat. Bedenimi tüketmeye yeminli bir ordu karþýsýnda geldim sana. En çok sen oldum, kendimi sen buldum... "
Biliyorum , olmayacaksýn ! Mevsimlerde unutulacak þiirlerim... Ben sende neydim? Seni yaþamak adýna sevdim sevgilim kendimi ; Olmadým hiç kimse... Olamadým. Öldüm hiç varolmadým...
Issýz bir topraða aitken üþüyorum senliðini, Anlamayacaksýn beni ! Anlatamayacaðým kendimi... Yaþamak neydi? Gün gelecek çisil ýslaklýk alacak gözlerini Ve tüm þarkýlar susacak... Ne tuhaf bir yanýlsama deðil mi ?
Ay ýþýðýnýn sen olduðu, yýldýzlarýn bulutlarla saklambaç oynadýðý yarý karanlýk anýtsal bir gece. Bir seni sevdim ! çünkü sevmemek için bir neden doðmadý ki henüz ; çýkarsa acýmam üþürüm ellerinde. Ben seni çok sevdim gözyaþým kan oldu, Bir dudak tebessümünde tanýmlaþmýþtýk... ve saçma olan bu þiirde sevgimiz sonsuzlaþtý.
" Öyle bir sevdim ki seni, özlemekten daha öte bir hayal oldu kalbimde. Varlýðýnýn güzelliði sanki yeryüzü mucizesi gibi. Ýçimden gelen yalýn yaþantý su gibi dolmakta damarlarýmdan, adýna mutluluk koyduðum ömür þimdi avuçlarýmda sevgimle birlikte... "
Çökmüþüm aþkýn gölgesinde çünkü ben sevmiþim seni karlar altýnda, Özlemsiz fýrtýna büyütürken gökyüzünde aðlamýþým bulutlarla Kardelen çiçeði büyütmüþüm gözlerimde umudun bittiði yerde Matem havasý kýrmýþ karanlýðýn içindeki yaþama sebebimi Üzgün gülüþlerinde saklýydý neler çektiðin bu fanilikte Þüphesiz henüz yeterince anlayamadýlar esrarengiz sýrrýný Üþüttükçe böldüm geceleri kollarýmda yaktým sensizliði Mutluluðu(mu) resmettim yüzünde , adýna : masum koydum ve ben bittim...