BİRAZ SES

bahçemdeki erik aðacýnýn, çiçeðini gördüðümdeki sevinç oldun yüzümde
duru, kocaman bir gökyüzü açýlmýþtý içimde
özgürdü ilkbahar, kucaklamýþtý(n) beni
toprak, aðaç, çiçek ,böcek seni beklemiþti sanki
içimde bir nehir akmýþtý gürül gürül
nasýl güzeldi dünya, yaþamak ne güzel/di

oysa þimdi, ya þimdi?
ömrümün dar sokaklarýndayým
git dön bir arþýn, saðým solum
ayaz gece sýtmasýna tutuldu gündüzüm
gökten yaðan ölüm
bir yýkýntý yýðýnýna döndürdü beni
yine esir düþtü bahar/ neþesi yok çiçeklerimin
sýðýntý bir yaþam sürüyor bende
toplanmýyor bir araya darmadaðýnýk düþlerim
o y s a
ellerimden tutan bahardý ellerin
yaþamýn kýyýsýndan sekip, þimdi sýrtýný döndü hayat
vurur yalnýzlýðýma, ulaþmayan ellerin

geleceðe soluðu düþmeyen sen
aydýnlýðýn sesi uzak
gecenin yüzü artýk senin yüzün

adýný her ne zaman ansam
kanýrtýp, kanatýr gizli bir el
yüreðimin orta yerindeki açýk yaram, harlanýp azar
uyanýr öfkelerim sana yeniden

hiçbir þey aklamýyor bendeki seni
kaderin aðlarýnda çýrpýnan ruhumda
baþý sonu olmayan bir sökülüþ
birbirine ulanýp kenetlenirken
yokedip, sanki benliðimi siliyor yaþamdan

gidenden kalan sessizlik
ne çok çýð barýndýrýr, bilemez kimse
bana bir masal anlat gece, uyusun yorgun ruhum

bir yabancý kokunun, soluðu geziniyor tenha sokaklarýmda
bir zamanlar içinde hayat bulduðum, daralan zaman/da/ ummak ve beklemek yoktur
içilecek kahvede/ ne gelirse artýk bahtýma

yalnýzlýðýn karadeliðine çekilsem de her gün biraz daha
sen /aklýmýn herbir köþesine kurulup, oturursun yine de
belki sen de düþünmüþsündür beni/ derim kendi kendime
kulak çýnlamalarým ondandýr belki !
öyleyse, neden iner gözlerimden bu yaðmur?

sen yine ayný gerçeði söyle bana
sýzýlý yüreðimi sende avuttum de/de hadi
sýr deðil nasýlsa, arala yeniden gerçeðin kapýsýný
vursun yüzüme yüzüme...
ama biraz ses ver bana ne olur
kuytudaki sarmaþýk aðaca nasýl uzanýr?

(...varlýðým sen/sin, yokluðum da...)
Hâdiye Kaptan


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: