MECHUL

Dün çocuktum hiç bilmeden geçip gittiyse,
Bugün yarým asr akþamý, yarýným meçhul.
Þöyle böyle, düþe kalka yenip bittiyse,
Çeyrek asýr ya var ya yok, gelecek meçhul.

Yarattýðýna Allah’ým kol kanat gerer,
Murat eden kullarý da murada erer,
Gönlü geniþ olan postu yerlere serer,
Varým þimdi ya az sonra, yaþamam meçhul.

Kim bilir son nefes nerde yakalar beni,
Azrail izin istemez titretir teni,
Durmuþtur artýk bindiðim hayat treni,
Nereye defnedilirim, topraðým meçhul.

Dolansam muhtaç olunca acýnýr halde,
Çýkar ortaya gerçek dost açýk eþkalde,
Kuzu misali meleyen sessiz ahvalde,
Son duraða götürecek, dostlarým meçhul.

En yakýnlarýný hepsi bir azdýrýrlar,
Ölmeden ikâmetgâhý tam kazdýrýrlar,
Düþürürler kütüðünden son yazdýrýrlar,
Nasýl kazandým kefeni, helâl mi meçhul.

14/07/2006

dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın: