Verda...

Bir þiir alýr beni senli gecelerden
Avuçlarýmda alfabemi köreltirsin verda
Omuzlarýma yüklerken ikimizin kadim aþkýný
Aþkýna gark olduðumu vasiyet ederler
Kelimeleri sarhoþ cümleler verda...


Bir rüzgârýn gölgesinde izledim güzelliðini senin
Nasýlda utanmýþtý yýldýzlar verda
Mehtap rükû ediyordu güzelliðine
Afakýmý örselemiþken rüzgârýn gölgesi
Ay ikiye bölünmüþ,
Seni, bana rivayet ediyordu verda...


Serenatlarýný bitirip Aþk
Bülbüller susmuþken sana
Güllerin hala gül sesi yankýlanýyordu tuna boylarýnda
Aþk seni susuyordu bilfiil
Ben lal deðilim kusuruma bakma
Senin aþkýna ben sus’ âmâm verda...


Ben seni Ferhat’ýn suretiyle sevdim
Ve severken ne kadar da þirindi yüreðim
Ne olur çiðne beni güzelliðinle verda
Senin güzelliðinin olduðu yerde
Ben la-yezal cemaline adanmýþ bir
Adaðým verda...


Ýþte ben seni böyle sevdim verda
Bazen vahalardan esen bad gibi
Bazen de aþka edilen yâd gibi
Ben seni Ýsrafil’in nefesi gibi sevdim verda
Dünyevi deðildi
Cennet gibi, aþk gibi, sen gibi uhreviydi verda...


Visalim artýk ne kadar bitkin
Aþkýna misal olmaktan yoruldu kalbim
Varlýðýn; yokluða yazýlmýþ bir þiir kadar uzun mudur? Verda
O yosun gözlerin bu sefili görmez mi artýk?
Bu Aþk bu kadar kor mudur? verda...


Ben vebalini heybeme sýrtladým bu aþkýn
Dizlerinin önünde; boynumu vursa bile cellât
Baþým gözüm üstüne verda...


Lütfen beni verda’ma baðýþla
Ey Rabbune’l a’la...



Yosun gözlüme ithafen...
Sosyal Medyada Paylaşın: