Kefenini Cebinde Taşıyanlar

Karanlýðýn tam ortasýnda
ellerimin rahminden kayýp giden
kaçýncý gayri-meþru þiirimdir bu?
Hayatýn ayak ucuna baðladýðým her virgül;
Ölümün aðýr teþrifini
kulaklarýma yakýn tutan
þiddetli bir ünlemdir.
Ne iyi!
Yalnýzlýðýmýn baþlýðý bu gecede de;
Karný tok bir ihtiyar gibi
huzurla
uyur cehennem
kumdan cennetimin üzerinde.
Ne iyi!
Ucuz bir emanet gibi duracak
yine her gülümseme;
Gün be gün
yazgýnýn görünmez pençeleriyle
bir taþ gibi ufalanan suratýmýn üstünde.
Ey adýný bilmediðim!
Diz çöküyorum merhametine;
Bir kemiðini ödünç ver bana ki;
Soluðumun kaynaðý bu yaþlý aðacýn
bana uzatacaðý
anaç bir dalý olsun!
Zîra benim kemiklerim,
zaman önce
eriyiverdi babamýn yakýcý terklerinde.
Sýrtýma aðýr bir yük;
zaman yýðýnlarý sallanýrken kesik nefesimin
beþiðinde;
mut emzirirdi bir adam
kederimi yutan kelimeleriyle.
Görebilir misiniz?
Yalnýzca hastalýklý bir öksürüktü;
Yonttuðum mezar taþlarýmýn
tozunu almaya muktedir olan;
bu
dipsiz ve siyah tecritte.

Bir yanaðýma saplanýrken kýymýklarý
yabancý
ve þarap kokulu dudaklarýn,
Öteki yanaðým güneþidir;
iç kanama geçiren,
sancýlý sabahlarýn.
Ve
Ufuk çizgisinde bir batýktýr evim;
Kiremitlerine bir duvak gibi yýðýlýr
Hissiyatýmý
mahmuzlayan çöllerim.
Aslýnda
bilir misin?
Ölümün çirkin bir melodisi dahî yoktur ki;
Selam okunurken,
sen hep tatlý bir düþteydin.
Þuh bir kadýnýn
aldanmaz kahkahalarýna,
Talebelerin uzun boylu
neþe çýðlýklarýna,
Katibin suskunluðuna
ve
körpecik bir genç kýzýn
heyecanlý bakýþlarýna katlanamayýp
Yaþamý kökünden kurutan
zalim bir azrail olmak istedim!
Bu yüzden;
ben
Tanrý’nýn adaletsizliðiydim.
Ancak
bilir misin?
Günahýn çirkin bir cismi dahî yoktur ki;
O yanýndan geçerken
Sevapkâr gözlerinle
onu vaftiz edemezsin.

Cýlýz kadýnlýðýmýn tenini ezip geçen
kaldýrým taþlarý
ve
saç tellerime tutunup
özgürlüðü yakaran mahkum kuleler
doldururdu keklik çantamý.
Emeklerdi yüreðimin dokusunda
elemin her yeni akarsuyu.
Ve
Bir ay vaktinde
evime sýðýnan o piç hýrsýzlýk
hiç yanýt vermedi:
“Sevdiðimi çalacaðýn günün alarmý
kaça kuruluydu?”
Ve
Ne onur vericiydi!
Mevsimlerin trajikomik piyesinin
Ben
vazgeçilmez davetlisi.
Senaryo bir diðerinin
daha esmer olan ikiziydi!
Bulutlarýn göðsüne yara açýlýr!
Kan ile yýkanýr dudaklar!
Rüzgâr saplar býçaðýný
Ve kýþ ayak basardý kuru haritama
Sonbaharýn binbir gece tacizleri
hala dilimin ucunda!
Ne onur vericiydi
varlýðým perde aralýðýndan sýzan
kýrýk bir ýþýktan fazlasý
olmadýkça.

Çocukluðumun alacalý uçurtmalarý
leyleklerin midesine
yalnýzca bir yem þimdi.
Yalanlarla küflenen
gelecek masallarý ise
tekmeler hayatýmýn taburesini.
Bir önceki sahnemin nihayetinde
vardýr
yine bir intihar sessizliði.
Ve tam da þimdi
Nerede kalýr bu uyuþuk meleðin ismi?
Nereye defnedilirim
annemin duasýndan az sonra?!
“ Yýldýzlar!
eðer hiç olmadýðým bir yer varsa…!”
Ve paçavra bir çarþafýn içine
sarýlýr
Tanrý’nýn tükürüðü ile
kutsanan duamýn bakýþlarý.
Öp onu!
Ey tarlalarýn çoraðýndan yeþeren korkuluk!
Öp onu!
Sûreti tevellütlerimin ardýndan býrakýldýðým
yaþlý bir camiyi andýran korkuluk!
Uzat inancýnýn ellerini
bu çaresiz adaða!
Baþým sadýk bir köle gibi
uykuya dalacak
bulutlara benzettiðim
ayaklarýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: