Asırlar Öncesinden Sonsuzluğun Sonrasına

Alfabemin ilk harfi aþka yemin olsun;
Seni bana yazdýran o öksüz,
O kayýp ilham perisi tüm bu þiirlerdi
kanadýndan sardýðý tütünü aðzýna ilikli.
Ve þafaðýn göðün kumaþýndan sökülmediði
esmer bir vakitte;
Pusuya yatarken
Çehrelerimiz arasýna uzanmýþ coðrafyada;
Gri tuðlalý bir köprüydü
Dudaklarýmýzýn þehvetle edilen raksýna.
Fakat niçin söylüyor þarkýsýný ölüm ayetleri
Bu kadar zamansýz ve hiddetli;
Adýnýn duasýna süngülü; konaðýmýn kapýsýnda?
Þayet ki sensizliðin vasiyetinde benim için varsa
ayaðýna nal vurulmuþ bir atýnki
kadar özgürlük;
Affet; yüz çevireceðim içtiðin ant dolu þaraplara.
Kim bilir;
Elemi yutuyor diye tapýndýðýmýz gece için;
Kapýsýný vurup çýktýðýmýz
nice gündüzün intikamýdýr belki bu veda.
Fakat rahmi hangi çayýrda büyüyor olursa olsun;
Sensizliðin çatýsý kuru tutamaz
beni
Yaðmurlu bulutlarýn altýnda.
Bir lahidin dümenini tutup kaptan olduðundan beri;
Felahým bel baðlar
Yalnýz bir duaya;
“Ezbere biliyorum ölümün ne demek olduðunu,
Anne, bir de sen beni doðurma!”

Havva’yý Adem’siz býrakan elma aðacýna yeminler olsun;
Avlumda esen kokuna ‘son’ diyebildiðimden beri;
Üzerine heybetli daðlar dökülen
Çorak bir toprak parçasý oldum ben.
Akbabalar mürebbiyelik yapar
Ben, umudumun sürgünden yolladýðý mektuplarý okurken.
Annesini fahiþelerin ülkesinde;
Baþýbozuk caddelerde arayan çocuðun
Gül yüzü yanar yalaz yalaz þöminemde.
Çobanlýk yaparým ben
bir keder sürüsüne.
Hayallerim tutuklanýr –cinayet zanlýsýdýr onlar
Ýntiharlar bulunur mazimin çekmecesinde.
Ah, niçin o vakit senin olmadýðýn yerdeyim
ben hep?
Kalmadý mý Tanrý’nýn yüreðinde bir parça
merhamet?
Söz vermiþtin;
Cennetin bir diðer adý deðil miydi bana geri dönmek?

Sensizlikten öncesi ve sonrasýna yeminler olsun;
Mevsim kalmadý artýk yapraklarýný sayacak;
Bundan böyle ruhumun uzandýðý yerdir
Meleklere uzak olan yakada
bir Araf.
Sensiz yaþayabilmek;
Tanrý’nýn bana yasakladýðý en büyük günah!
Özlem içimde büyüyen bir çocukken,
Kýnýmdan çýkarýp atmaya kýyamadýðým kýlýçtýr bu aþk!
Ah, ne olursun söyle
Boðazýma biriken bu çöllerin,
Ayaklarýma kapanan cehennemin,
Mahkum edildiðim bu sensizliðin sahibi
sen misin?
Dayanamýyorum karlarýn altýndaki bu memlekete
Üþüyorum Azrail,
Ört üzerimi sevgilimin son sözüyle.

Sosyal Medyada Paylaşın: