Ayna Çarpıntıları ve Kayıp

Zil siyah bu dünyanýn seccadesiyimdir ben artýk;
Zulümlerini ve
Bir mahkum kaçaðýnýn korkusunu
rükû eder tel örgülü saçlarýma.
Ve ne vakit secdesinde aðlarsa piþmanlýðý;
Islak cenazemdir
Tanrý’nýn ona baðýþladýðý affýn adý.
Ve yaþamak uðruna
þehit edilen düþlerimin
toprak yuttuðu ülke
Alnýnda mülteci damgasý ile
Çaresizliðin hangi iç organ kýtasýna sýðýnýr?
Zaman sularý
Nerede göðe doðru akýp da
Ne zaman
Iþýldar sevinçli doðumlara
kuzeyin gösteriþli yýldýzlarý?
Ve sen cüret edebilir misin kayýp baba
Tanrý’nýn resmini
‘Huzur katili aranýyor’ diye
aðaçlarýn gövdesine asmaya?
Ve
Hasat mevsimimin üzerinden
epey bir dokunaklý rüzgar geçmiþken,
huzursuz bir fikir gibi
zuhur edersem aklýna;
Kör edici tüm sislerin beni anýmsatan yanýný
kokla!
Günahlarým geceleri þarký söyleyen
sabah kuþlarýnýn gagasýnda
kaldýracak iki elini
havaya!
Yani;
Adalet böyledir kayýp baba;
Þavký ölgün;
Sesi çelimsiz ve tokmaðý kýrýk.
Bu yüzden;
Þimdi izin ver sana bir masal anlatmama!
Günahýmýn gizini üryan;
intiharýmý zaruri kýlan
bir akþam güneþi süzüldü
mutlu sonumun arþýndan.

Rüyalarýn görülmediði uykulardayýmdýr ben artýk;
Gecenin vakarlý saatleri düþer
ömrümün diðer bir yarýsýna.
Mazinin kemikten elleri ayaklarýma birer pranga!
Ne vakit koþmak istesem;
düþürür beni dilek kuyularýna!
Ve ben eskirim,
kötü bir eserin eskiziyim
uzanýrken bozuk paralarýn yanýnda.
Dudaklarýmýn örtüsü, bu kýrmýzý ruj
belirsizdir varlýðým gibi
derin sularýn koynunda.
Ve yazýk ki ihtiyarlýðýmýn öyküsü kardeþtir;
veda mektuplarýndaki son sözün
acýsýyla.
Çocukluðum
istasyonumun havasýný soluyan
tek tren olmasaydý þayet;
Dumanýný üflerken geçip gitseydi
þayet;
Yelkovaný telaþlý bir saat olurdum kayýp baba!
Ýçimde ölü bulunurdu her çocuk
defalarca!
Sarýlýrdý gökkuþaðý bir þal gibi
kalbimin yaralý ovalarýna!

Atlýkarýncalarýn nallarýndayýmdýr ben artýk;
Düzlüklerimin kýyýsýnda en devrik cümledir
özgürlük.
Ve her ihtimale karþý
yaþam
yanýnda taþýr intiharý;
Kaybolduðundan beri, baba
benim için daha uygun bir suikast yazýlmamýþtý!
Baba, baba!
Ýzle þimdi bu sahneyi!
Emrihak dudaklarýmda kývrýlýrken bir cenin misali;
Sýrlara kasem olsun,
Tebessüm deðildi onlarýn hiçbiri.

Sosyal Medyada Paylaşın: