umut hýrsýzý asalak dünler, kelepçeledi aklýma katil ellerini
þakaklarýmda kaderin mermileri köpürüyor, gözlerimde isyan hýçkýrýklarý
acýtýyor göðsümü geçmiþin paslý nalçalarý
kör bir býçak sürtünüp duruyor boðazýma
sabýrla yamýyorum þahdamarýmý
idam sehpasýnýn uzayan gölgesinde
bastýrmak için nedamet yaþlarýmý
var gücümle sýkýyorum dudaklarýmý
elleri titriyor aya emanet ettiðim çocukluðumun
bir anne zülüflerini okþuyor yosunlu elleriyle
bir ceylan türkümü mýrýldanýyor
tersten esen kenafir gözlü bir rüzgar
sürüyüp götürüyor güneþimi saçlarýndan
asýlýyor kirpiklerime öfke kusan asi bulutlar
soðuk mevsimlere kundaklanýyor biteviye ömrüm
ah ne çok geç kalmýþým anlamaya dilinde özgürlük titreyen annemi
ve ne az düþünmüþüm yetimliðini babamýn
bir annem olurum þimdi, ateþin ortasýnda yorgun argýn
bir babam sýðýnaksýz bakýþlarýmla, örselendikçe direnen
ve ne çok çaresiz kalýrým, hayatýn cambaz ellerinde
ey elleri kýnalý ömrüm
dileksiz uçuyorlar bahtýma konan uður böcekleri
kulaklarýmda cennet çocuklarýnýn ezgisi
caným Azrail’in diþleri arasýnda
hasretime uzanýyor bir elim, bir elim göklere
zaman arsýz bir yosma
çekip ellerimi yakasýndan
yürüyüp gidiyor umursuz
umuda giden bütün seferler iptal diyor tenime düþen zulmün sesi
tutuklu kalýyor dudaklarýmda, birkaç buruk kelimem
var gücüyle çöküyor boðazýma ölümün öfkeli elleri
sesim gökyüzüne çarpýp düþüyor
ve sökülüyor þahdamarýmýn eskimiþ yamalarý
ruhum güz bahçeleri gibi tarumar
sevilerim serseri rüzgarlarýn nefesinde þuursuz
ey gül bahçemde serenat eden bülbül
helalleþ benimle
meskenim haritalarda geçmeyen bir diyar artýk
ve koynumda gözü açýk uhdelerim
gül kokan bedenim boylu boyunca
mahur dilimde mahþer yeminim
aðýtlar yakýyor kefenimin cebinde
leylak kokulu mendilim
23 / 05 / 2010 / N_Erol