Firkatin baðýnda açar yoksul güllerim, Deremedi çiçeðini yaslý ellerim! Ne hâyâlde ne düþte yâr, susar dillerim, Mecnun gibi kuytulara soralar beni!
2.
Meftun diye can kafeste vuralar beni, Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni!
Çekilmiyor kahrý gurbet, çile baþtadýr, Ne bir haber ne mektup var, gözüm yaþtadýr! Derdim bir deðil yüz bindir, akýl þaþtadýr, Meftun diye can kafeste vuralar beni!
Refika’m der, gün özlerken gölgeye düþtüm, Saðalmayan yaralarý deþtikçe deþtim! Kalmasýn hak üzerimde dostlar, ödeþtim, Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni!
Refika Doðan-Antalya -Aralýk 2006
not: deðerli yorumlarýyla paylaþýmýma destek veren dostlarýma ve deðerlendirmeleriyle onurlandýran "edebiyatdefteri " saygýdeðer yönetimine sonsuz teþekkürlerimle, saygý ve dostluk selâmlarýmla... Sosyal Medyada Paylaşın:
RefikaDoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.