Eylül öncesiydi
yaza öykünen gülüþü
sarýydý dökülen naðmeler
toplarken sokaklardan sözü…
yýl sevdadan yanaydý
bir rüzgâr esiyordu ki aklý baþýnda
þiþirip göðsünde ertelenmeyen hüzünleri
dolayýp ellerini þarkýlarýn saçýna
ve unutulmamak adýna çaldý eski taþ plak
devri yarýmda;
“senden ayrý yaþayamam
çünkü çok sevdim seni”
…
ne zaman kendiyle dertleþse susardý ýlýk nefesi
yaðmurun elleri yýkardý yüzünü uzun uzun
selden kalan izlerdi çamur artýðý acý
tozlu perdelerden silkelenirdi hatýrý sayýlýr güfteler
döndükçe içine içine batardý pikabýn iðnesi
kadýndý adý ve dikti notalar
tiz sesten uzak aðýr baþlý tonla çalardý zamaný
ne saraylý ne avam olmaktý
kadýn yaþamak.
saçlarýna karýþan bir tutam sevdaydý savrulduðu hayat
iki satýrlýk mektuptu düþleri
kendine sunduðu kadardý saltanat
gümüþü kararmýþ maþrapadan içerdi geçmiþi
okuduðu dudaktý aðzýnýn mührünü açan
o gün bu gün dökülür dilinden saðanak saðanak…
…
göðsüne yatar
gecenin boynundan öptüðü sabahlara uyanan
iki tepenin arasýndan kalandý güneþ
titreyen teninde çarparda aþk
ve ne güzeldir özleme baþýný yaslamak.
ne geçmiþi düþünür ömür ne kalaný
an’a döner yüzünü
güneþin göðsünde iki ayçiçeði…
dökerken bütün karalý yerlerini yýllara inat
bir þarký nakaratýdýr yazgý alnýnda taþýdýðý…
Neslihan YAZICILAR
Fot. Neslihan Yazýcýlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.