dar duvarlar arasýnda yarý nefes kürek kaldýrýyor bu kentin adamlarý
kömür karasý gözlerinde
kömürden kara yazgý
ekmeði ve kadýný ayný kokan karanlýk; yalnýzlýða düþüp soluðu duyurmak ne zor
güneþi siyah bir sabahýn kýyýsýnda gözlerini aradým
günýþýðý arayan gözlerini
yaþamak bir kuþ yüreðine sýðýyorsa yelkenleri sana gönderiyorum
utansýn kefen beyazý
kar yaðar gibi düþmüþ üzerine ölüm
soðuk ellerinde çýðlýklar suskun
toz bulut aðýtlarda memleket suskun
düþ salýncaðýnda yarý nefes gidip gelen kentin çocuklarý
dilinizde kelebek þarkýlarý
yüzlerinizde serçe gülüþler susmasýn
tutsak edin uçurtmanýza baharý
bilin ki ölümün adýdýr m a v i;
býçak kesiði yaþamlarda göðe yakýn durun
19 Mayýs 2010
Arzu Altýnçiçek