Üzülme diye...

karanlýklarýn kýyýsýna çekildi þehir
tüm sesler toplandý kuþ kanatlarýna
ne kadar renk varsa yokluðuna bulandý
mevsimler, kavgalar, seviþmeler

sýð gülüþlere avuç açtý derin bir yalnýzlýk
bilirim hiç bir yýldýz dokunmaz saçlarýna
hiç bir bulut çalmaz gözlerinden hüznü
hiç bir þarký býrakmaz seni koynuma
oysa;
en güzel eflatunlarý getirdim yorgun sularýna

ellerinde dokunuyorum mevsim beyazýna
nefesimde üþüyorsa kelebekler
demem o ki
baharlar hiç gelmeyecek
çocuk yüzlerinde solacak uður böcekleri
yýrtýk kuyruklarýyla kýrýk gülüþler býrakacak uçurtmalar
hiç bir serçenin aðýrlýðýný kaldýramayacak bu aðaçlar
hiç bir yeþil dokunmayacak çýplak ayaklarýna
bilirim; senin ayaklarýn bile yok

gülüþünde sarmaþýk köprüler kurardým
her çýkmaz sokaðýn baþýnda ülkeler açardý gözlerin
hýrçýn bir rüzgar olsam boynunda düþerdi kolum kanadým
ihanetlerin çýðlýðýna avuç açardý yüzümde ellerin
aðlama... derdin
aðlamýyorum
kuraklaþan dünyanýn tüm sularý bende toplanýyor
tüm depremlerin merkez üssü yüreðim
tüm faili meçhul cinayetlerin katiliyim
en büyük savaþlarda
en çok benim içimde ölüyor bütün çocuklar

"hayat sana ne býrakýrsa býraksýn, aðlama !
her damla yaþýn, kahýr býrakýr yüzüme" derdin
hayat beni sensiz býraktý
bak
aðla
ya
mýyorum
...
Sosyal Medyada Paylaşın: