Gidişinle

gün aðlar kayýsý çiçeklerinde
penceremde soðuk bahar ýþýltýsý
kuþ cývýltýlarýnda buruk sevinçler

buz beyazý denizde mutsuz dalgalar dolanýr bileklerime
toprak bir özlem kokar, bir ölüm
kah sana yanarým, kah sensiz üþürüm
bulutlardýr gözlerimde kördüðüm

çaðla gülüþlerini aþýrdý arsýz mevsim
bir karýncaya takýlýp düþtü kelebek peþindeki çocukluðumun gölgesi
umrumda deðil avcumda siyahýný býrakan uður böcekleri

yokluðunun ilk nisan yaðmurlarý
ölü bir bedende dirilir doðum sancýlarýn
ruhum seni yüklenmiþ, bu can beni tüketmekte

yitik bir kent buldum karanlýkta
unutulmamýþ kapý eþiklerinde çalýnmamýþ zilleri sevindirdim
çalýp kaçtým
yorgun bir rüzgar buldum
maviyi eledim uçurtma kuyruklarýnda

büyümek; en öksüz haliymiþ insanýn
ne sesim yetiyor, ne ellerim

þiirmiþ, yaþamakmýþ, seviþmekmiþ
her þey anlamýný yitirmiþ

Nisan-2010

caným annem’e

doðumgünü dileðimsin...

Sosyal Medyada Paylaşın: