Uyan karanlýklarýndan, Aç göz kapaklarýný hayata diyorsun. Boþ gözlerle bakýyorum, Kopan iplerimi düðümlemeye uzanan ellerinin Boþa çektiði küreklere. Ne Kör düðümlerin Göz göre göre kaçan ipuçlarýmý toplayabilir. Ne küreklerin Fýrtýnalara yenik düþmüþ batýk teknelerimi Su üzerine çýkarabilir.
Dokunma uykularýma! Cümlelerim kadar devrik üzerime, Uyan dediðin o hayat.. Gerçeklere müebbet edilen umutlarým hür kalsýn Hayallerimin düþ yansýmasýnda… Sesini söküp sessizliðimden usulca git Düþ düþlerimin yakasýndan, Benim kadar geç kalmýþsýn bana!
Rukiye Kul Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.