Perdelerden açýlan mai denizde savrulan bir kayýk gibi, Ürkek çaresizdi. Hangi karaya vurur? Hangi taþkýnlar alýr götürür? Bilmezdi bilemezdi. Acý, tadýldýðýndan beri içlere. Dokunuþlar hep ürperip geçti. Esti, geçti. Yaktý, geçti.
/ Çoðu zaman öldürdü de.
O mai denizde kaybolan kayýk, bir inci tanesi bul gözler için Olmadý, bul onu* Bul gözleri, uzaklaþtýkça bul. Olmadý kaybol mai denizde. Fýrtýnalarýn kopmadýðý yerlerde bul adýný. Nefes alamassan þayet, dik gözleri topraða, Çare yok.
/ Ölümü getirir göz/ ler.
Düþtü gönle bir tutam / ateþ. Öldü gecelerce o minik serçe. Kondu gitti camýna, günlerce. Gün geldi kayboldu mai denizinde. Acý; dendi þayet;
/ Aþk, dillerde.
Dedi; "Gelir mi beklenenler?" Titreye titreye dolaþtý gönlün sokaklarýnda. Yine ona kaldý mai deniz. Savruldu, gitti, o feryad-ý figanda.
/ Nefessizlik ense baþýnda.
.. Çare/ siz acý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seda Karakaşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.