-TÜM ANNELERE-
Hep anlatýrdýn ya;
Kýþ, yerini bahara terk ederken,
Tekecen toplayýp gelmiþsiniz kýrlardan,
Akþam da sancýlanmýþsýn,
Kerpiç evimizin gaz lambasýyla aydýnlanan
Ýs kokulu bir odasýnda.
Goca Anþa’yý çaðýrmýþlar ebelik etsin diye,
Doðumum sert olmuþ,
Goca Anþa bir yere, ben bir yere düþmüþüm.
Senin kokunun verdiði güvendendir herhal;
Caným hiç acýmadý anne.
Gündüzün bahar sýcaklýðýna inat,
Geceleri soðukmuþ.
Ocakta tezek yanarmýþ.
Elbet her bebek gibi çýrýlçýplak doðmuþum ama,
Senin sýcaklýðýn yetti bana, ben;
Ben hiç üþümedim anne.
Kundakta imiþim,
Ellerimi dýþarý çýkarmýþsýnýz,
Unluk yýkýyormuþsunuz ýrmak kenarýnda,
Nasýl olduysa düþmüþüm ýrmaða.
Atmýþsýn kendini can pahasýna azgýn sulara.
Çekip almýþsýn beni sulardan, ölümün kucaðýndan,
Kucaðýna basmýþsýn ya beni hiç ayrýlmamacasýna, ben;
Ben hiç korkmadým anne.
Kardeþlerimle kardeþ kardeþ dövüþürken,
Durun derdin de biz durmazdýk da,
Sen de bizi döverdin de,
Ben tokatlarýný esas duruþta yerdim ya;
Caným hiç yanmadý anne.
Okuduðumuz yýllarda terör vardý.
Taþ vardý, deðnek vardý, býçak vardý, kurþun vardý.
Kan vardý, her gün onlarca giden can vardý.
Bütün bunlara karþýlýk, senin dualarýn vardý, ki ben;
Ben ölmedim anne.
Sen hep özledin,
Okul yolu gözledin.
Asker yolu gözledin.
Gurbet yolu gözledin.
Gözlenen bendim, özlenen bendim, ama ben;
Ben bilemedim anne.
Büyüdük,
Çocuklarýmýz oldu boy boy.
Sen, babalarýn anasý, analarýn anasý oldun.
Sen büyüdün, ailen büyüdü, gönlün büyüdü,
Olmuþlarý gördün, olanlardan olacaðý gördün, uyardýn da, ben;
Ben göremedim anne.
Sancýlandýðýn bahardan bu bahara
Elli beþ koca yýl geçti anne.
Baharda kýþý yaþýyorum, saçlarým kar beyazý,
Yazýlarý sis basmýþ,gözlüksüz okuyamam.
Bu kocamanlýðýmýn altýnda,
Gözlerim yumuk,ellerim yumuk yumuk,
Senin ellerini arýyorum, tutmak istiyorum ya, ben;
BEN HÝÇ BÜYÜMEDÝM ANNE…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.