Ýnsanlarýn kaderi daha doðmadan yazýlýr imiþ,
Öyle bir kader ki yolu kabe, gönlü kabeye imiþ.
Kundakta iken düþmüþ yollara, kabede yürümüþ,
Daha çocuk iken gönlünü Allah aþký bürümüþ.
Gelmiþ baba Aliyülbeka ile, Urfa mekan olmuþ,
Yürümüþ yetmiþ yýl kabri olacak topraðý bulmuþ.
Seyyid idi, Seyyid’ce yaþadý, köyüne Seydi dediler,
Onu baþ bilip Ermeniler Rumlar önünde baþ eðdiler.
Muhabbeti hoþtu, insanca konuþurdu, sevgisi seldi,
Zulümden kaçan Ehli Haç onunla imana geldi.
O’nunla Türkleþti vatan, O’nunla Müslüman oldu,
O’na gönül verenlerin yolu, O’nun açtýðý yoldu.
Bin iki yüz yedi, görev tamam, ruhunu teslim ettin,
Lakin ölmedin, gönüllerde yaþamaya devam ettin.
Yüzlerce yýldýr adýn silinmedi, gönüllere kazýndý,
Horasan’dan Çankýrý’ya yürümen, senin alýn yazýndý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.