EY KOCA DÜNYA!
Þaha mý kalktýn ey koca dünya!
Hani nerde senin düzenin
Bugünüme küfrediyorum ben yaþadýðým için
Yalvarýyorum Allah’ým ne olur bu rüya bitsin
Çünkü sen sadece rüyalarýmdan içeri girdin
Senden önce de siyahtý benim düþlerim ;
Umutlarým doldurdu gecelerimi.
Aþkýn anahtarý cesaretmiþ öyle mi?
Benim ömrüm bu hayata meydan okumakla geçti
Öyle bir sýnavdý ki hiç bir soruyu ertelemedi geri
Pimi çekilmiþ yalnýzlýðýmdý düþtü gecemin koynuna
Hiç olmayan senden çoktan vazgeçtim ben
Senin göremediðin hiç bilemediðin bir lisanýn;
Kelimelerini döktüm satýrlara
Þimdi gizliyorum ruhumu parmaklýklar ardýna
Ýþte bu yüzdendir ki sensizliðin karanlýk kuyusuna;
Kendi ellerimle býrakýyorum yalnýlzlýðýmý.
Sensiz yaþamaktansa düþmaným hayata
Sen giderken yazýldý zaten ölümüm fermana
Sensiz geçen her gün kesiyor yavaþ yavaþ bileklerimi
Yüreðim!Kapat kapýlarýný sevdalara...
Ölümü düþünmek yenilmektir
Yeniden sevmekse ölümü yenmektir
Her seçim bir vazgeçiþtir
Ben vazgeçtim bu hayatý seninle paylaþmaktan
Çünkü sýkýldým artýk her düþtüðümde;
Yalnýz yerden kalkmaktan.
Býktým artýk koca dünya!
Yoruldum savaþmaktan!...
AYÞEGÜL-KÜBRA ER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.