lo
ANNECİĞİM
Beni dokuz ay karnýnda, sabýrla taþýdýn
Soðuk gecelerde, benim için üþüdün
Gecelerin gündüz oldu, uyumadýn ýþýttýn.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Çok zahmetlerle, beni dünyaya getirdin
Yemedin içmedin, giymedin giydirdin.
O tatlý uykularýný benim için kaçýrdýn.
Eþin menendin bulunmaz aziz anneciðim.
Bu kutsal Anadolu topraklarý sana muhtaç.
Ey anne nasýrlý ellerini dua için semaya aç.
O dudaklardan dökülen askýda kalýrmý hiç
Eþin menendin bulunmaz aziz anneciðim.
Çeþme misali, susuzluðumu giderdin.
Moralim bozulduðunda nasihat ederdin.
Yavrun için þahin gibi pençelerini açardýn.
Eþin menendin bulunmaz aziz anneciðim.
Zaman gelince sanki sel olup çaðlardýn.
Cepheden cepheye þahin olup uçardýn.
Aþýlmaz daðlarý, yol eder üzerinden aþardýn.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Saçlarýn ak, dizlerin bükük ama þefkatin bitmez.
Çaðlayan bir þelale gibi, hayalimden gitmez.
Ak sütü karþý gelir, beddua dahi etmez.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Toprak ne kadar yaðmura muhtaçsa,
Ben ondan fazla sana muhtacým.
Kardelen çiçeðim baþýmýn tacýsýn.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Mevlam cenneti ayaklarýnýn, altýna serdi.
Eyüp gibi, Yakup gibi sabýrlar verdi.
Beni karnýnda taþýrken ne hayaller kurdu.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Gariplerin, baðrý yanýklarýn merhemi oldun.
Bu aðýr yük altýnda, sanki gül gibi soldun.
Büyüttün okuttun, kýnalarla askere saldýn.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim.
Anneciðim, sen anlatmakla artarsýn, bitmezsin.
Yavrun asi dahi gelse, asla ona kin gütmezsin.
Evladýn uyumadan, sen yataðýna yatmazsýn.
Eþin menendin bulunmaz, aziz anneciðim
lokman özyýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
lokman özyıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.