ANNEMLE HASBIHAL

Annemle Hasbihâl

Dün gece, uzunca bir mektup aldým
Bembeyaz bir melek elinden anne.
Diyordun; ’sizlere çok hasret kaldým! ’
Her zaman bal akan dilinden anne...

O güzel gözlerin, hep gülüyordu.
O tatlý sözlerin; ’Allah’ diyordu.
Düþümde melekler dolanýyordu
Senin hep saðýndan, solundan anne...

Yine, ’çocuklarým’ demiþsin baþta,
Artýk çocuklarýn ileri yaþta.
Annenin çocuðu, büyümez iþte.
Hâlâ indirmedin kolundan anne...

Mektupta bizleri sormuþsun bir de,
Nerde senli günler, bu günler nerde? ..
Sen gittin gideli birlik yok burda!
Herkes gider kendi yolundan anne...

Hep hayýr duâlar ederdin bize,
Gelmeyelim diye nazara, göze
Ýyi biliyorum, gerek yok söze
Bir an düþürmedin gönlünden anne...

Bilirim bizlere çok emek verdin,
’Allah cennetinde cem etsin ’ derdin.
Gittin de bir daha dönmeyiverdin,
Asýl hasret tüter oðlundan anne...

Antalya-2007/05

Halil Þakir Taþçýoðlu


Sosyal Medyada Paylaşın: