D İ R İ L İ Ş

*Diriliþ

Hayatý gördüm bugün, pürtleyen yapraklarda!
Zannýmca usul, usul çiçekler açýyordu...
Nefes alýyordu hep, buharlý topraklar da,
Arzýn diriliþini, gözlerim seçiyordu...

Mis gibi kokuyordu, o eski kuru dallar.
Ne renkler türüyordu, pembe, yeþil ve allar...
Sanki tüm tozlarýný, süpürüyordu yeller,
Kuþlarsa her makamdan þarkýlar geçiyordu...

Papatyalar kar gibi, hepsi saðda, soldalar.
Uður böcekleriyle dolmuþ bütün duldalar,
Oynuyor kýrlangýçlar, vals yapýyor beldeler,
Gam, kasavet ve keder, son sürat kaçýyordu...

Yeni doðmuþ minicik, kuzularla oðlaklar,
Asumaný kaplamýþ, hoþ kokulu leylâklar.
Cami kubbelerine yuva kurmuþ leylekler,
Hayata dönen dünya, göklere uçuyordu...

Ýnsanlar bu hayattan, bilmem baþka ne bekler?
Çiçekleri öpüyor, rengârenk kelebekler...
Gökkuþaðýnda ne var, her yerde ayný renkler,
Dirilip gelen bahar, hep umut saçýyordu...

Antalya-2010/3

Halil Þakir Taþçýoðlu


Sosyal Medyada Paylaşın: