Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim. mustafahebip
Sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim.
Sensiz kalan bu þehri yakmayý çok istedim. Mavi bir aleve dönÜþtÜ gözlerin. Tutuþturmak istedim, Beni böyle býrakýp gittigin bu sehri. Ama yakamadým, çÜnki gözlerin engelim oldu. Bana bakýyordun...
Yakamadým iþte ne diyeyim sen olmayýnca yanýmda. Yakmak Üzereydimki bu þehri, Hatýralar gene engelim oldu..
Sensiz kalan bu þehri yakmayý çok istemiþtim. Olmadý... Sen tuttun elimi ateþlemeye gÜcÜm yetmedi, Hatýralarýmýz var dedin, býrak yakma þehri. Yaþayanlara acýdýgýmýz için degil; Anýlar yýpranýrda aþkýmýz kalmaz diye yakma dedin yakmadým. Sadece sen ÜzÜlme diye, ÝSTANBUL`u yakmýyorum iþte....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafahebip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.