loþ ýþýklar altýnda, buz gibi bir bank
bakýþlarým, kendimden uzak mý uzak
ahþap bir masayla iki de bardak
biri benimse eðer, diðeri senin mutlak.
içinde ne var diye hiç düþünmem
ister zehir olsun, isterse zemzem
ne fark eder, tek yudum alamam ki
deðilsen yanýmda ve yüreðimde sen.
bir an hayalin takýldý gözlerime,
bekliyordum öylesine mutsuz,
umutsuz ve öylesine durgun.
özlem; nasýl can yakar,
nasýl sýtmalý gibi üþütür,
sen anlamazsýn gülüm
ben asýl bu demlerde,
yaþama sarýldýkça ölürüm.
29.04.2010
Hatice AK/29.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.