Ruha ayrılık yok ki !…

Her lahzada dilimden, yalnýz adýn dökülür
Sarsýlýrým da o an, hücrelerim sökülür


Suskunluk bürür beni , seni her gördüðümde
Sýrrým daha da büyür açýlan her düðümde


Gizemli bir sicimle baðlanmýþým ben sana
Ne yapsan çözemezsin, bunu bir anlasana!


Ey güzellik yumaðým, ey sevdamýn kaynaðý!
Yürüdüðüm her yolun birleþtiði sokaðý


Saçlarýn rüzgarlarda ,büklüm büklüm daðýlýr
Bir gül açar yüzünde ,ebedi orda kalýr


Aldýðýn nefesleri hissederim tenimde
Varlýðýn hayat olur, bu yorgun bedenimde


Gülüþlerini alýp topraðýma ekeyim
Bütün kederlerini ,ver içime çekeyim


Biraz olsun gülümse, gözlerin parýldasýn
Ne kadar uzaklaþsan yine de yanýmdasýn


Coþkun bir ýrmak gibi gürül gürül akarsýn
Ýstiyorum ki sevdan tüm benliðimi sarsýn


Bir soðuk bakýþýnla umudum boyun büker
Sararýr yapraklarým ,dökülür birer birer


Karýþýr duygularým , sürgündedir her bahar
Gün doðduðu sürece ,kapanmaz ki kapýlar


Bir mumun gölgesinde özlemini bulmuþum
O mumun ateþinde yandýkça kavrulmuþum


Ruha ayrýlýk yok ki yerim senin yanýndýr
Bilir ve inanýrým , vûslat dayananýndýr


Yaralý bir ceylaným, sekerek dolaþýrým
Deðil mi ki ölüm var, hasreti de taþýrým!…




………………………................………..mürsel emre doðan , Nisan 2010 ..Ýstanbul…

Sosyal Medyada Paylaşın: