GELİP KALIRDI

Gelir günlerden bir vakit,
o yaþanmamýþ anlar içindir;
sözcükleri yaðmur damlalarý gibi
gözlerinin altýnda birikir.

Susarakta anlaþýrdýk
bir masa baþýnda yada yolculukta,
gelip geçerdi herþey
acýlar elbet birgün biterdi.
iþte þu zindan, iþte kelepçe
geçen þu sonbahar gibi,
çözülürdü önümüzde birgün.
fakat gelip geçen herþey
bir o kadar da
gelip kalýrdý ikimizin arasýnda.
gözgözeydik bakmadýk,
dilimizi sýktýk diþlerimizin arasýnda,
ellerimiz soðuk bir rüzgardý, çarpýp geçen
ne altýn sarýsý birgüne baþladýk,
nede geceyi eskittik yýldýzlarla,
biz deðildik yaþayan; yoksul umutlarýmýzdý.

Vedalar gelir günün bir vakti,
sessizlik gelir eller sallanýnca
bir otobüs, bir tren yada
sarýlýp tutamadýðýn o bedeni
usulca koparýr, kanatýrdý.

Gelip geçen herþey;
gelip birikirdi ikimizin arasýnda
ve taþardý umudumuzun payýna
senelerce dolu yalnýzlýk;
biz iki beden, iki yalnýz,
yalnýzlýðýmýzla baþbaþa kalýrdýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: