Kesif bir yaðmur kokusuydu, akýp giderken sözcükleri aklýmýn aný defterine. bulanan hatýralar yörüngesinde, tek tek olgunlaþmýþ, bir çocuk yüzü gibi berrak ve en gerçek anlar gibi nefes alan; hatýraydý gülüþün. sen susardýn ve sessizliðin baþlardý içimde birþeyleri kýmýldatan. yüzüm kirli bir akþamdý, senin olmadýðýn yerde. engelleyemezdim; hasret türküleri söyleyip hüzünlenmeyi. ve birþeyler karalarken, beyaz bir kaðýda, senden bahseden dizeler sýralamasýna kalemimin. sen sabah mahmurluðu hüznümdün, akþamlar gelirdi dolaþýrdý adýmlarýn aný defterimde. ve kesif bir yaðmur kokusu, her yaðmur sonrasý; sadece sürtünüp geçerdin, kararan yüzümde, çýrpýnan gözlerime... Sosyal Medyada Paylaşın:
erman tulşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.